Poko, Poko. Als Nederlander een onderneming starten op Curaçao

Als we gaan, gaan we voor altijd.

Al sinds 2005 hebben mijn man en ik het er over om op Curaçao te gaan wonen. Vanaf die tijd vierden wij er jaarlijks vakantie.

Na een reorganisatie bij mijn toenmalige werkgever kom ik in 2015 zonder werk te zitten. Dat had ik zien aankomen en het plan is om voor mijzelf te beginnen. Het ontwerpen en begeleiden van interactieve workshops is wat ik wil gaan doen. Dit doe ik al voor “de baas” en daardoor heb ik een groot netwerk in Nederland. Curaçao zit ook nog steeds in mijn hoofd. Als Nederlander mag je per kalenderjaar 180 dagen aaneengesloten op het eiland wonen, zonder inkomsten of je in te schrijven. Zoek maar uit waar je slaapt en waar je van eet. Wij hebben vrienden op het eiland wonen, geboren en getogen op Curaçao, zij bieden mij aan om bij hun te komen wonen en vanaf het eiland werk te zoeken. Als dat niet lukt ga ik weer terug naar Nederland. Want de afspraak is dat we niet emigreren als er geen inkomsten zijn. Te vaak hebben we mensen met hun “oprotpremie” lachend zien vertrekken en met lege handen terug zien komen. Als we gaan, gaan we voor altijd.

Tenzij je een heel speciaal beroep hebt, word je eerder voor een gesprek uitgenodigd als je al op het eiland bent dan wanneer je nog in Nederland woont. Ook al weet je wanneer je gaat emigreren. Ik ben voor een functie afgewezen toen ik vanuit Nederland schreef en voor diezelfde functie uitgenodigd toen ik hier net een maand woonde. Waarom? Ik heb het gevraagd, ondernemers zijn bang dat je hen voor de verhuiskosten wil laten opdraaien was het antwoord.

Mensen kennen die mensen kennen.

Zo woon ik uiteindelijk 8 maanden en 8.000km gescheiden van mijn man, bij vrienden in huis. In maand 5 krijg ik een baantje bij een spa aangeboden. Niet direct wat ik zoek maar de manager in kwestie wil mij helpen aan mijn papieren te komen om te kunnen blijven. In mijn proeftijd vind ik de baan die wel bij mij past en verlaat ik de spa. Die vreselijke papierwinkel en uren wachten bij de emigratiedienst heb ik in elk geval achter de rug. Immigratiedienst, ook zoiets. In mijn tijd kreeg je of een blauw papier met een nummer of een geel papier met nummer. Tot de dag van vandaag weet ik niet wat de kleur bepaalt. Ik heb daar de laatste keer 2 uur buiten in de hitte zitten wachten. Binnen was geen plaats. Mijn nummer was bijna aan de beurt en toen begonnen ze weer opnieuw! De meneer die de nummers omriep zag dat ik er al even zat, keek op mijn briefje en bij de volgende ronde was ik aan de beurt. Wonderlijk systeem.

Voor mijzelf beginnen met de workshops zit er nog niet in. Daarvoor moet je, zeker hier, mensen kennen die mensen kennen en vooral die je vertrouwen. Door mijn getinte huidskleur zie ik er misschien niet zo uit, maar ik ben en blijf een Makamba (onaardig woord voor Europese Nederlander) en die willen je alleen maar de les lezen. Gelukkig denkt lang niet iedereen er zo over maar ik loop er wel regelmatig tegenaan.

OWNER

Na een paar jaar geeft het werken voor een baas geen voldoening meer. De werkgever op zich is goed voor mij, maar ik kan mij niet ontwikkelen. Mijn ambitie is om met plezier naar mijn werk te blijven gaan. Als je dat dan niet meer doet moet je even een goed gesprek met jezelf aangaan. Een lastig gesprek, want ik ben kostwinner mijn man werkt part-time. We zijn gaan sparen om, indien nodig, een tijdje zonder mijn salaris rond te kunnen komen. Op 30 augustus 2019 heb ik mijn bedrijf ingeschreven bij de Kamer van Koophandel. Yes! Stap 1 is gezet. Ik ben volgens het KvK uittreksel OWNER van Happy 2 Help Facilitating! Dat klinkt echt heel stoer. Maar nu begint het pas.

Brand. Machtiging. U snapt het niet. Corona. Adem in, adem uit.

Iedereen kan zich inschrijven bij de KvK. Daarna moet je een cribnummer aanvragen (een OB nummer) bij de belasting. Dat moet schriftelijk, kan niet per e-mail, de post doet er op het eiland serieus waar een paar weken over. Dus moet je zelf met je aanvraag naar het belastingkantoor. Die brief heb ik klaar met alles wat er bij moet maar, een week geleden heeft iemand het belastingkantoor in brand gestoken! Kantoor dicht, iedereen thuis, geen loket open. Adem in, adem uit.

Een niet op Curaçao geboren Nederlander moet een vestigingsvergunning voor zijn bedrijf aanvragen. Je moet veel vragen beantwoorden en er moeten ook allerlei documenten worden toegevoegd. Bewijs van ingezetenschap, verklaring toelating van rechtswege, kopie ID, uittreksel KvK en omschrijving van de werkzaamheden. Je hebt er bijna een dagtaak aan, maar wat moet dat moet. Manlief moet toch de kant van het vergunningenloket op en hij zal de aanvraag wel even afgeven. Niet dus. Hij moet een machtiging van mij hebben om mijn aanvraag daar achter te laten. Gelukkig is de dame achter het loket zo lief om mij haar mail adres te geven en mag ik de machtiging gelijk aan haar mailen zodat hij niet weer helemaal terug hoeft. Een antwoord kan 6 tot 8 weken op zich laten wachten, we moeten met 8 weken rekening houden. Zonder vergunning wil ik niet beginnen.
Het is 25 september 2019. Onthoudt deze datum even.

Op 30 oktober dien ik mijn cribnummer aanvraag in bij een noodloket van de belastingdienst. “Komt u het volgende week maar ophalen.” Een week later sta ik er weer. “Nee mevrouw, dat is nog niet klaar we hebben 2 weken achterstand. Kom over 2 weken terug.”
Sorry? Maar dan hadden jullie vorige week toch al een achterstand? Waarom is mij toen niet verteld dat het langer zou duren? “U snapt het niet mevrouw, wij hebben een achterstand dus het kan niet in 1 week.” Ja, dat snap ik wel. Wat ik niet snap is dat mij vorige week is gezegd dat ik nu terug kan komen. “Dat kan niet mevrouw, wij bellen u als het klaar is.” Adem in, adem uit. Ik ga de discussie niet aan, het heeft geen zin. De persoon achter het loket kan er niets aan doen en ook niet ineens een cribnummer uit de hoge hoed toveren. Er zit niets anders op dan wachten tot ze mij bellen. Dat doen ze op 22 november. Stap 2 is gezet.

En dan is het stil, heeeeeeeeeel stil. Januari 2020, ik krijg per e-mail een uitnodiging om mijn aangifte omzetbelasting online in te dienen. ONLINE! Dat is echt een mega stap vooruit. Voorheen was het zo dat je de aangifte op papier in 2-voud moest afgeven bij het belastingkantoor. 1 exemplaar houden zij en op het ander krijg je een stempel dat je het hebt ingeleverd. En denk niet dat je even langs een loket loopt en het inlevert. Nee, je krijgt een nummer, zorg dat je er niet vlak voor de lunch bent want om 11:45 uur vegen ze het kantoor schoon (toen er nog een kantoor stond) tot 14:00 uur en wacht je al die tijd buiten. Er moet gegeten worden. Maar goed, ik mag dus online aangifte doen. Top! Dat doe ik braaf elke maand vanaf januari 2020. Stom van mij, ik had op moeten letten. Op 18 maart krijg ik 3 brieven van de belastingdienst, op het adres waar ik al ruim 2 jaar niet meer woon. Alle brieven zijn op 5 maart gedateerd en zijn aanslagen voor het te laat inleveren van mijn aangiftes van… september, oktober en november vorig jaar. Per maand gaat de boete omhoog en of ik even 1.600 NAF af wil tikken. Ehm, de brieven staan alle 3 op 5 maart, ik krijg ze 18 maart en moet boetes betalen omdat ik niet op tijd op de eerste brief heb gereageerd? Deze snap ik dus niet. Direct schrijf ik een bezwaar en een verzoek om uitstel van betaling. De eerste breng ik 20 maart bij het ene noodkantoor van de belastingdienst, voor de tweede moet ik op een andere locatie zijn. De dame waar ik mijn bezwaar heb ingeleverd weet mij te vertellen dat ze in verband met Corona alleen nog bodes op die locatie binnen laten. Adem in, adem uit. Aan een bevriende bode vraag ik of hij het verzoek voor mij kan afgeven. Een week lang gaat hij elke dag langs het kantoor en komt steeds terug met de mededeling dat er niemand zit om het in ontvangst te nemen en mijn bewijs van indiening te stempelen. Voorlopig krijg ik geen stempel, misschien moet ik alles wel weer opnieuw indienen. Adem in, adem uit.  Pas op 19 april, als de regels weer wat versoepeld zijn, krijgt hij mijn stempel. Die ze dan gelukkig wel op 20 maart zetten, de dagtekening van mijn brief. Ik weet zeker dat die vriend dat heeft bedongen. Hij kent mensen en ik ben blij dat ik hem ken.  

Mijn man heeft inmiddels te horen gekregen dat zijn tijdelijke contract dat tot mei loopt, wordt omgezet naar een vast contract. Ik hak de knoop door. Op 12 maart dien ik mijn ontslag in, per 1 juni 2020 stop ik er mee. Juni is de drukste maand, in verband met mijn gezondheid, een vervelende hernia speelt steeds op, wil ik die stress niet meer. Mijn directe collega (ik heb er dan 2) zegt toevallig ook die dag op. Wij wisten dit niet van elkaar. Ik geef gelijk bij HR en directie aan dat ik eigenlijk per 1 juli voor mijzelf wil starten maar als ze mij in juni nodig hebben ik in te huren ben.

Op 13 maart, wordt het eerste Corona geval ontdekt! Een toerist uit Nederland blijkt ziek en overlijdt. De boel gaat hier in rap tempo op slot. Geen toeristen meer, daardoor zijn veel bedrijven hun inkomsten kwijt. Zo ook het bedrijf waar mijn man werkt. Iedereen wordt naar huis gestuurd en zijn contract wordt niet verlengd. Adem heel diep in, adem uit. We gaan hier uitkomen maar het is wel even een dingetje zeg maar.

Begin mei mogen we weer met een beperkt aantal personen op kantoor aanwezig zijn. Mijn laatste maand, afronden op kantoor en voorbereiden op het ondernemerschap. Mijn plan is om juni “vrij” te nemen en te werken aan het werven van klanten. Inmiddels ken ik ook mensen. Eind mei wordt mij gevraagd of ik mijn contract een maand wil verlengen in verband met te verwachte drukte. Ik zeg dat ik in te huren ben zoals ik 2 maanden eerder al had aangegeven. Mijn offerte vinden ze te hoog en we gaan uit elkaar. Maar als ze mij morgen vragen ga ik, ik ga niet met ruzie weg. De uitdaging was er voor mij gewoon niet meer.

Kennissen van ons verhuizen terug naar Nederland. Zij beheert een Facebook pagina over eten en drinken op Curaçao. We hebben afgesproken dat ik medebeheerder word. Dat houdt in dat ik af en toe ergens wat moet gaan eten en drinken en daar over schrijf. Wat een straf, hihihi. Ook als ik zelf iets gemaakt heb, bijvoorbeeld uit mijn kookboek met Antilliaanse recepten, mag ik daar over schrijven. De reacties op het stuk waarin ik mijzelf voorstel waren zo overweldigend dat ik denk dat ik nog meer mensen ga leren kennen.

HOERA!

En dan, krijg ik op 9 juni 2020 een e-mail van het vergunningenloket! Mijn vergunning is klaar en ik mag deze op 19 juni (vandaag) ophalen. Wanneer is de aanvraag ook alweer ingediend? Natuurlijk moet ik weer van alles meenemen. Stap 3 is bijna gezet. Alle papieren zijn compleet en ik mag aan de slag. HOERA!! Na bijna 10 maanden is het dan toch allemaal geregeld. Nu nog afwachten wat de belastingdienst van mijn bezwaar vindt. En mijn Facebook pagina, waar ik al mee was begonnen, weer opnieuw met  actuele content vullen.

Iemand tips voor een leuke eerste klant actie?